تأثیر آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی و کنش های اجرایی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: بروز اختلال طیف اوتیسم باعث آسیب شدید به مهارت‌های اجتماعی، کنش‌های شناختی، و روان‌شناختی کودکان می‌شود؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی و کنش ­های اجرایی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم بود. روش: روش پژوهش، نیمه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام کودکان مبتلابه طیف اوتیسم اصفهان در سال 1395 بود. برای این منظور تعداد 30 نفر از این کودکان به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجان را به‌صورت گروهی در 9 جلسه (هفته‌ای 2 جلسه 60 دقیقه‌ای) دریافت کردند و به گروه گواه آموزشی داده نشد. همه آزمودنی ­ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، ‌آزمون عصب‌روان­شناختی (عابدی و ملک پور، 1389) و مجموعه تکالیف نظریه ذهن‌(هاچینز، پریلاک و چیس، 2008) را تکمیل کردند. برای تجزیه‌وتحلیل داده ­ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده­ ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان منجر به افزایش  شناخت اجتماعی و کنش‌های اجرایی (امتیاز، زمان، و خطا) در کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم گردیده است (05/0p < ). نتیجه‌گیری: بنا بر یافته‌های حاصل از این پژوهش، می‌توان از روش تنظیم هیجان در جهت بهبود شناخت اجتماعی و مهارت­ های فراشناختی مختلف کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم بهره برد.